گاهی علائمی مانند درد در هنگام جویدن غذا، ورم اطراف دندان، ترشحات چرکی و تیره تر شدن دندان می توانند نشانه آلوده و عفونی شدن دندان باشند. اگر در مراحل اولیه این علائم، رسیدگی به دندان انجام شود، می توان آن را با درمان کانال ریشه (اندو/ Root Canal) ترمیم کرد. اما در هنگام درمان ریشه گاهی ممکن است به دلیل عدم توانایی وجنس مناسب دندان، بخشی از تاج از بین برود. چاره چیست؟ در این مقاله با عملی به نام پست و کور دندان (کلاهک و میله) آشنا خواهیم شد.
یکی از روش های ترمیم دندان، پست و کور است که در دندانپزشکی برای بیماران زیادی انجام می شود. در صورتی که پس از عصب کشی مقدار زیادی از تاج دندان از بین برود، از روکشی به نام پست و کور دندان جهت ترمیم دندان استفاده خواهد شد. این روش در واقع یک عملیات حمایتی از ریشه دندان است. این روش به دو شرط اصلی انجام می شود.
پست و کور دندان شامل یک تاج فلزی با پایه میله شکل است. این تاج فلزی با قالب گیری از قسمتی از دندان که باقی مانده است و همچنین ریشه دندان ساخته می شود. تاجی که بر اساس قالب ساخته می شود، به عنوان تاج از دست رفته دندان یا همان Core و میله انتهای آن در داخل ریشه به عنوان Post قرار می گیرد. در انتها نیز برای پوشاندن و تبدیل به شکل دندان، روی آن یک تاج گذاشته می شود.
منبع: مقاله Core Buildup,Post and Core and Pin Retention وب سایت unitedhealthcare در تاریخ 1 می 2022
پست یک میله بسیار باریک است که از جنس فلز (طلا یا کروم کبالت) ساخته می شود. این میله که از پیش ساخته شده است، با توجه به اندازه کانال ریشه انتخاب شده و درون کانال قرار داده می شود. در واقع پست دندان موظف است استحکام از دست رفته ی دندان را برای تحمل وزن تاج به آن برگرداند. پست ها معمولا از مواد سازنده زیر ساخته می شوند:
امروزه پست های غیرفلزی از انواع فلزی آن ها پرطرفدارتر هستند. اما هریک از آن ها چه معایب و مزایایی دارند؟
تمامی این مزایا و معایب کاملا تئوری هستند و در عمل تفاوت چندان زیادی به چشم نمی آید. مگر آن که فشاری غیرمعمولی به دندان وارد شود.
منبع: مقاله ?Metal vs fibre posts - which is clinically superior for the restoration of endodontically treated teeth وب سایت nature در تاریخ 17 دسامبر 2021
در کنار پست ها یا در عدم حضور آن ها از ابزار دیگری به نام پین (Pin) استفاده می شود. این پین ها کاربردی مشابه به پست دارند با این تفاوت که نازک تر هستند. در صورتی که آسیب وارده به دندان جدی و زیاد باشد، از پین ها در کنار پست ها بنابه تشخیص پزشک استفاده خواهد شد.
پین دندان را می توان به دو دسته پین های داخل عاج دندان و پین های داخل ریشه تقسیم کرد.
این نوع از پین دندان در دندان هایی که درمان ریشه (عصب کشی) نشده اند ولی بخشی از تاج شکسته است به کار می روند. آن ها حدود 3 میلی متر طول و 0.4 میلی متر قطر دارند. استفاده از آن ها باید خیلی با دقت بالایی انجام شود تا باعث آسیب دیدن بافت زنده و عصب یا پالپ دندان نشوند. این پین ها فقط داخل عاج دندان به محکمی پیچ می شوند و سمان (چسب) به آن ها زده نمی شود. از این پین ها معمولا در دندان های جلویی (قدامی) استفاده نمی شود.
این نوع از پین دندان در داخل کانال دندانی که درمان ریشه انجام داده اند گذاشته می شود. گیر آن ها در داخل کانال دندان با زدن سمان (چسب) های مخصوص انجام می شود. پین های دندان سایز های قطری و طولی مختلفی دارد که حتما باید متناسب با قطر و طول کانال دندان انتخاب شوند تا علاوه بر تامین استحکام لازم، باعث ترک خوردن و شکستن ریشه دندان نیز نشوند.
منبع: مقاله PINS AND POSTS وب سایت simplestepsdental در تاریخ 22 ژانویه 2021
پس از قرار دادن پست درون کانال نمی توان مستقیما روکش را بر روی آن قرار داد. زیرا مقاومتی که دندان در برابر آسیب های دندانی از خود نشان می دهد کاملا به ساختار درونی آن بستگی دارد. بنابراین پیش از قرار دادن تاج یا روکش دندان، نیاز داریم تا دندان را کور بیلدآپ (Core Build-up) کنیم. این عمل می تواند با استفاده از 2 ماده انجام می شود.
آمالگام (Amalgam) دندانی
منبع: مقاله A Complete Guide to the Post and Core Dental Procedure وب سایت healthline در تاریخ 2 فوریه 2021
تشخیص زمان دقیق استفاده از کور دندان بر عهده دندانپزشک میباشد. ولی به طور کلی زمانی که نیمی (و یا بیش تر) قسمت تاج دندان از دست رفته باشد از کور دندان استفاده میشود. تاج بخشی از دندان است که بالای خط لثه قرار دارد. پست و کور در دندانپزشکی به چهار روش انجام می شود.
برای انجام پست و کور همانطور که گفته شد نیاز است که دندان حتما عصب کشی (روت کانال) شده باشد. برای عصب کشی باید سوراخی در تاج ایجاد شود تا به داخل دندان دسترسی پیدا شود. تمامی محفظه پالپ و ریشه دندان به طور کامل تخلیه می شوند و با کمک فایل (File)، دیواره ها نیز تراشیده و تمیز می شوند. پس از ضد عفونی و پاکسازی کامل داخل دندان، پست در داخل ریشه قرار داده شده و چسبانده یا پیچ می شود. سپس دندان با مواد پر کننده مخصوصی، پر می شود. در نهایت دندان شکل دهی شده و آماده روکش خواهد بود.
یکی از سوالات رایج، تفاوت میان پست و کور دندان و ایمپلنت است. در روش پست و کور بخشی از ساختار دندان حفظ می شود و تنها بخش آسیب دیده با استفاده از پست و کور ترمیم خواهد شد. اما ایمپلنت کل دندان را شامل می شود. در حالتی ایمپلنت انجام می شود که برای بازگرداندن سلامتی دندان هیچ راحی نباشد. به همین دلیل با استفاده از ایمپلنت اقدام به جایگذاری دندان جدیدی می شود.
منبع: مقاله ?Dental Crowns vs. Implants: Which is the Best Choice وب سایت dentalhealthsociety در تاریخ 7 دسامبر 2020
مهمترین مزیت پست و کور، تقویت ساختار دندان و قابلیت نگه داشتن روکش است. با این حال این روش معایبی هم دارد، به همین دلیل گفته می شود تا زمانی که ساختار دندان میتواند روکش را پشتیبانی کند، نباید از این روش انجام شود. این معایب عبارتند از:
اگر روکش آسیب ببیند برای خود دندان اتفاقی نمی افتد. و دندان از بین نمی رود. اما اگر پست و کور آسیب ببیند باید دندان کشیده شود. عمر مفید دندان ترمیم شده با پست و کور 13 سال می باشد (شاید هم بیشتر) که این بستگی به شرایط ابتدایی ساختمان دندان دارد.
در مواردی که نیمی از تاج دندان باقی مانده باشد. می توان به تنهایی از کور استفاده کرد. اما اگر بیش از نیمی از تاج دندان از بین برود. باید از پست هم استفاده کرد و کور به تنهایی پاسخگوی دندان نمی باشد. به عبارتی استفاده از پست هرگز اولویت نیست و تنها زمانی که مجبور باشیم باید از آن استفاده کنیم.
منبع: مقاله Posts in the Age of Adhesive Dentistry وب سایت speareducation در تاریخ 18 مارچ 2020
تلاش همیشگی و اولویت دندانپزشکان باید همواره حفظ دندان طبیعی بیمار باشد. پست و کور آخرین راه برای حفظ دندان است. در واقع پیش از این که ایمپلنت راهی برای درمان باشد، می توان از پست و کور استفاده کرد. دو فاکتور در انتخاب روش درمان روکش با پست و کور اثر می گذارد. اول نوع دندان (اینکه دندان قدامی است یا خلفی) و دوم مقدار بافت تاجی باقیمانده از دندان (که مهم ترین فاکتور تعیین کننده ی روش درمان است).
اگر بافت تاجی تا حدود زیادی دست نخورده باشد و مقدار نیروی وارد به دندان مناسب باشد، یک پرکردگی ساده را می توان در کانال ریشه دندان قرار داد و دندان را برای تعبیه روکش آماده کرد. با این حال اگر مقدار قابل توجهی از بافت تاجی دندان از دست رفته باشد، به جای پرکردگی ساده، پست و کور ریختگی کاربرد دارد. در این تکنیک ابتدا یک پست و کور پایه (Foundation) ایجاد می شود. در ادامه یک روکش جدا ساخته می شود و روی دندان قرار می گیرد.
ممنون که با ما همراه بودید. برای مطالعه مقالات بیش تر می توانید به آکادمی یونیت مراجعه کنید.